Ik ben niets, kan niets, volg niets na.
Ik draag mijn zijn, illusies, waar ik ga.
Begrip begrijp ik niet, kan nergens lezen
Of ik zal zijn, niets zijnd, wat ik zal wezen.
Hiernevens, wat niets is, onder 't azuur
Der wijde hemel, wekt me elk ijdel uur
Een zuidenwind die siddert in het lover.
Gelijk hebben, winnen, in liefde geloven
Zijn illusie's dode mast verstard.
Dromen is niets, niet weten is onnut.
Slaap in de schaduw, o onzeker hart.
Fernando Pessoa 1914
.png)
Klik op beeld voor: Joop Verhagen (Afbeelding en vers: Kieliem)
Joop Verhagen, ruwe bolster, blanke pit (Someren 1942–Tilburg 2022)
Joop Verhagen, de paradijsvogel van het Midden-Brabantse beeldende kunst, is donderdag 24 februari 2022 overleden. Verhagen had geen gemakkelijke jeugd. Hij groeide op in tehuizen en moest vechten om zich een plaatsje in de maatschappij te veroveren. In militaire dienst was hij fotograaf en bracht hij het als bokser tot Nederlands militair kampioen in het middengewicht. Omdat hij stevig was gebouwd en aan boksen deed, fungeerde hij in zijn jongere jaren langere tijd als uitsmijter voor nachtelijke horecazaken. Daarnaast had hij allerlei losse baantjes. Hij koketteerde graag met zijn kracht, maar de ware doelen in het leven lagen voor hem niet in het fysieke.
Bij Verhagen kon je letterlijk spreken van ruwe bolster, blanke pit. Heel zijn leven lang was hij op zoek naar die wonderbaarlijke ziel die in elk mens schuilt. Hij las boeken over mystiek, religie, soefisme en filosofie en maakte daarbij geen onderscheid tussen wetenschap en pseudowetenschap. Als zelfverklaard duider van het enneagram ontleedde hij gevraagd en ongevraagd de psyche van mensen die hij ontmoette. Hij was hierin volkomen integer en lijkt de mysticus George Gudjieff beter te hebben begrepen dan menige trendy ‘zwever’.
Joop Verhagen, de paradijsvogel van het Midden-Brabantse beeldende kunst, is donderdag 24 februari 2022 overleden. Verhagen had geen gemakkelijke jeugd. Hij groeide op in tehuizen en moest vechten om zich een plaatsje in de maatschappij te veroveren. In militaire dienst was hij fotograaf en bracht hij het als bokser tot Nederlands militair kampioen in het middengewicht. Omdat hij stevig was gebouwd en aan boksen deed, fungeerde hij in zijn jongere jaren langere tijd als uitsmijter voor nachtelijke horecazaken. Daarnaast had hij allerlei losse baantjes. Hij koketteerde graag met zijn kracht, maar de ware doelen in het leven lagen voor hem niet in het fysieke.
Bij Verhagen kon je letterlijk spreken van ruwe bolster, blanke pit. Heel zijn leven lang was hij op zoek naar die wonderbaarlijke ziel die in elk mens schuilt. Hij las boeken over mystiek, religie, soefisme en filosofie en maakte daarbij geen onderscheid tussen wetenschap en pseudowetenschap. Als zelfverklaard duider van het enneagram ontleedde hij gevraagd en ongevraagd de psyche van mensen die hij ontmoette. Hij was hierin volkomen integer en lijkt de mysticus George Gudjieff beter te hebben begrepen dan menige trendy ‘zwever’.